-
يكشنبه, ۱۸ آبان ۱۳۹۹، ۱۱:۴۰ ق.ظ
سرجون به خوبی می‌دانست که عبیدالله بن زیاد قاتل امام حسین (ع) است و او کسی است که غائله عاشورا را پیش می‌برد؛ بنابراین سرجون نمی‌تواند مسیحی بوده باشد؛ بلکه او تظاهر به مسیحیت داشته است.
پایگاه صهیون پژوهی خیبر، از افراد تأثیرگذار در زندگی و شخصیت یزید و حوادث سیاسی‌ای که منجر به فاجعه عاشورا شد به «سِرجون بن منصور رومی» می‌توان اشاره کرد. او در دوران حکومت معاویه، کاتب و مشاور او در امور حکومت بود و نیز مسئولیت نوشتن دیوان خراج معاویه را بر عهده داشت. نفوذ سرجون در دربار معاویه و یزید به قدری زیاد بوده که بنابر نقلی سرجون، دبیر و همه‌کاره‌ی حکومت آنها به شمار می‌رفته است.
سرجون پس از مرگ معاویه، در حکومت یزید و در ماجرای عاشورا نقش فعال و به‌سزایی داشته است، تا آنجا که نقل شده هنگامی که شیعیان کوفه با «مسلم بن عقیل» بیعت کردند، یزید ابتدا با سرجون به مشورت پرداخت و با رأی و نظر او بود که «عبیدالله ابن زیاد» را برای سرکوب نهضت مردم کوفه، به امارت کوفه گماشت.[۱]
پایگاه صهیون‌پژوهی خیبر به جهت بررسی شخصیت سرجون گفت‌و‌گوی ویژه‌ای با حجت‌الاسلام والمسلمین استاد مهدی طائب ترتیب داده است. در ادامه متن مصاحبه تقدیم می‌گردد. (این مصاحبه پیش از سال 1399 انجام شده و در تاریخ فعلی بازنشر شده است).
خیبر: لطفاً درخصوص شخصیت «سِرجون»، مذهب و نقش آن در حکومت معاویه توضیح دهید.
سرجون تقریباً همه‌کاره‌ی ارتباطات معاویه بوده است؛ می‌توان گفت او هم نقش دبیرخانه را برعهده را داشت و هم کاتب سِرّ معاویه بود. سه نفر در تاریخ به عنوان کسانی که بسیار به معاویه نزدیک بودند، معرفی شده‌اند:
1-سرجون: نویسنده و کاتب معاویه
2-ابن اَثال: طبیب معاویه
3-اَخطَل: شاعر معاویه
اما مسئله اصلی این است که مذهب سرجون چه بوده است؟ در تاریخ معروف است که این سه نفر مسیحی بودند. ظاهر قضیه هم همین نکته را تأیید می‌کند، اما آیا سرجون واقعاً مسیحی بوده است؟ بنده در یک کلام می‌خواهم بگویم که سرجون در حقیقت نفوذی در مسیحیت بوده و مسیحی حقیقی نبوده است.
یهودیان، قاتلین اهل بیت (ع)
تقریباً هیچ مسیحی نیست که در به شهادت رساندن اهل بیت (ع) نقش داشته باشد، به جز سرجون. دلیل این مسئله را هم می‌توان در آیه «لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذِینَ آمَنُوا الْیَهُودَ و َالَّذِینَ أَشْرَکُوا وَ لَتَجِدَنَّ أَقْرَبَهُمْ مَوَدَّةً لِلَّذِینَ آمَنُوا الَّذِینَ قَالُوا إِنَّا نَصَارَى»[۲] جست‌و‌جو کرد.
قله‌ی «الذین آمَنو» ائمه هستند: «اِنِّما وَلیُّکُمْ اللهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذینَ آمَنُوا»[۳]؛ بنابراین صفت «الذین آمَنو» برای اوصیای پیامبر اسلام (ص) ذکر شده است؛ پس قدر متیقن عبارت «الذین آمَنو» در آیه «لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَدَاوَةً لِلَّذِینَ آمَنُوا» همان «الذین آمَنو» است که در آیه «اِنِّما وَلیُّکُمْ اللهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذینَ آمَنُوا» ذکر شده است. بنابراین شدیدترین دشمنان نسبت به اوصیای پیامبر، از یهود و مشرکین است و بالاترین مودت نسبت به «آمَنو»، از ناحیه نصاری است.
اثبات یهودی‌بودن سرجون
در جایی نمی‌توان یافت که این نصاری در کشتن و به شهادت رساندن اوصیای حضرت رسول (ص) دخالت مکتوبی داشته باشند، به جز سرجون. وقتی که یزید با این شخص مشاوره کرد که قصد دارد امام حسین (ع) را سرکوب کند، سرجون به یزید گفت «ابن زیاد» را مأمور کند.
باید توجه داشت که اطلاعات سرجون از عبیدالله بن زیاد کامل است؛ سرجون کسی بود که به معاویه در عزل و نصب‌ها مشاوره می‌داد، پس اطلاعات او از معاویه بیش‌تر بوده، چراکه اهل کتاب بوده و اهل کتاب نسبت به ائمه (ع) ریز اطلاعات دارند؛ به همین جهت او مشاور معاویه بوده است.
بنابراین سرجون به خوبی می‌دانست که عبیدالله بن زیاد قاتل امام حسین (ع) است و او کسی است که غائله عاشورا را پیش می‌برد؛ بنابراین سرجون نمی‌تواند مسیحی بوده باشد؛ بلکه او تظاهر به مسیحیت داشته است.
این نکته قابل ذکر است که سرجون تا زمان «عبدالملک بن مروان» هم دستگاه نوشتاری را در درست داشت؛ جالب است که تمام محاسبات دیوانی با زبان رومی نوشته می‌شد؛ اما در زمان عبدالملک حادثه‌ای رخ می‌دهد که زبان محسابات به عربی تغییر می‌کند و پس از اینکه سرجون هم از دنیا می‌رود، یک مسلمان رئیس کتابت می‌شود؛ بنابراین اینکه گفته شده سرجون اسلام آورده بوده، با این نقل هم‌خوانی ندارد و مشخص می‌شود این فرد هیچ‌گاه اسلام نیاورده است.
خیبر: ممنون از توضیحاتی که ارائه فرمودید.
پی‌نوشت:
[۱]. https://kheybar.net/?p=27072
[۲]. سوره مبارکه مائده؛ آیه ۸۲: هر آینه دشمن‌ترین مردم نسبت به مسلمانان، یهود و مشرکان را خواهی یافت، و با محبت‌تر از همه کس به اهل ایمان آنان را که گویند: ما نصرانی هستیم. این (دوستی نصاری نسبت به مسلمین) بدین سبب است که برخی از آنها دانشمند و پارسا هستند و تکبر و گردنکشی (بر حکم خدا) نمی‌کنند.
[۳]. سوره مبارکه مائده؛ آیه ۵۵: ولیّ امر و یاور شما تنها خدا و رسول و مؤمنانی خواهند بود که نماز به پا داشته و به فقرا در حال رکوع زکات می‌دهند (به اتفاق مفسّران مراد علی علیه السّلام است).
لینک کوتاه: http://khbn.ir/xFxMiNs