-
پنجشنبه, ۱ اسفند ۱۳۹۸، ۱۱:۴۲ ق.ظ
در حقیقت معامله بر سر این است که تا سقف 50 میلیارد دلار توسط کشورهای عربی هزینه شود تا فلسطینی‌ها از اقتصاد و درآمدهای پیشرفته و سطح بالا استفاده کنند و از هویت، سرزمینشان و کشور مستقل صرف‌نظر کنند.
پایگاه صهیون‌پژوهی خیبر، دونالد ترامپ رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا طرحی موسوم به معامله‌قرن را که مدعی است برای حل مسئله فلسطین طراحی شده، در روز سه‌شنبه، 8 بهمن‌ماه در نشستی رسماً از این طرح رونمایی کرد. این طرح یک‌جانبه را می‌توان از جهات مختلف مورد بررسی قرار داد.
پایگاه صهیون‌پژوهی خیبر گفت‌وگویی با «دکتر مجتبی رحماندوست» ترتیب داده است تا ابعاد حقوقی طرح معامله‌قرن مورد بررسی قرار گیرد. در ادامه، متن مصاحبه تقدیم می‌گردد.
خیبر: مفاد قانونی معامله‌قرن از حیث مبانی حقوق بین‌الملل تا چه اندازه قابلیت توجیه دارد؟
دکتر رحماندوست: درخصوص برخی از محورهای معامله‌قرن که رونمایی شده، می‌توان به چند نکته اشاره کرد. در این طرح آمده که هیچ‌یک از آوارگان فلسطینی حق بازگشت ندارند. طبق تفسیر ترامپ، تنها فلسطینی‌هایی که در فلسطین زندگی کرده‌اند و شناسنامه فلسطینی دارند و مهاجرت کرده‌اند، می‌توانند بر اساس یک‌سری شرایط خاص بازگردند. اما از نظر ترامپ، فلسطینی‌هایی که خارج از سرزمین فلسطین متولد شده‌اند و شناسنامه فلسطینی ندارند، آواره محسوب نمی‌شوند.
هفت‌دهه از اشغال فلسطین و خروج فلسطینی‌ها از سرزمینشان می‌گذرد و بسیاری از این فلسطینی‌ها زنده نیستند و نسل‌های بعدی آنها متولد شده‌اند، اما حق بازگشت ندارند و آواره شناخته نمی‌شوند. در حالی که اگر هفتاد نسل نیز بگذرد، فلسطینی‌های متولد شده در خارج از سرزمین فلسطین را جزو ملت فلسطین می‌دانیم، چراکه نسل‌های قدیمی او را صهیونیست‌ها اخراج کرده‌اند.
در مورد مسئله سرزمین نیز در معامله‌قرن این‌طور آمده که نیروهای امنیتی فلسطینی نهایتاً حق استفاده از سلاح سبک برای دفاع از منافع صهیونیست‌ها و برخورد با فلسطینی‌های مقاومت را دارند، و لذا فلسطینی‌ها حق داشتن نیروی نظامی و دفاعی به معنای واقعی را ندارند.
بر اساس معامله‌قرن، محورها و مفاد این طرح قانون‌اساسی فلسطینی‌ها محسوب می‌شود و اگر یک فلسطینی بگوید به عنوان بومی این ناحیه می‌خواهد سرنوشت، قانون‌اساسی و سیاست‌های داخلی کشورش را خودش مشخص کند، آمریکایی‌ها، صهیونیست‌ها و غربی‌ها در جواب می‌گویند: فلسطینی‌ها چنین حقی را ندارند.
در معامله‌قرن، اختصاص مبلغی تا سقف 50 میلیارد دلار پیش‌بینی شده است، اما یک دلار از این مبلغ توسط آمریکایی‌ها هزینه نمی‌شود و همه این پول توسط رژیم‌های مرتجع عربی و مشخصاً توسط عربستان و امارات تأمین خواهد شد. حرف طراحان این است که می‌خواهند یک‌سری مراکز تجاری، اقتصادی، صنعتی و شهرک‌های مدرن برای فلسطینی‌ها احداث کنند تا فلسطینی‌ها در سطح بالای رفاه زندگی کنند و خوشحال باشند.
در حقیقت معامله بر سر این است که تا سقف 50 میلیارد دلار توسط کشورهای عربی هزینه شود تا فلسطینی‌ها از اقتصاد و درآمدهای پیشرفته و سطح بالا استفاده کنند و از هویت، سرزمینشان و کشور مستقل صرف‌نظر کنند.
خیبر: ممنون از توضیحات مفیدی که ارائه فرمودید.