تحلیل| نقد انیمیشن «بچه رئیس»

این انیمیشن به حقیقتی دردناک اشاره دارد که خانواده آمریکایی امروزه به آن مبتلا می‌باشد یعنی جایگزینی سگ به جای فرزند و حقیقتی که حتی هالیوود هم به آن اشاره می‌کند.

 

پایگاه صهیون‌‌پژوهی خیبر، تولید دو انیمیشن با مفهوم واحد از دو شرکت بزرگ هالیوودی بسیار سوال‌برانگیز است. «دریم ورکز» با همکاری شرکت فوکس قرن بیستم در سال ۲۰۱۷ داستانی دیگر را رقم می‌زند که از لحاظ مفهوم بی‌شباهت با انیمیشن لک‌لک‌ها (storks) نمی‌باشد.

انیمیشن «بچه رئیس (The Boss Baby)» درباره پسر بچه‌ای به‌نام «تیم» است که پدر و مادر بی‌نظیری دارد که به او عشق می‌ورزند. اما ماجرا از جایی شروع می‌شود که والدین او تصمیم می‌گیرند یک برادر کوچک برای او بیاورند. ورود یک بچه کوچک با کت و شلوار سیاه و ظاهر عجیب، زندگی «تیم» را عوض می‌کند و او را وارد ماجرایی باور نکردنی می‌کند.

 

شرکت «بی بی کروپ» جای خدا را در دنیا گرفته است

شرکت «بی بی کروپ» در این انیمیشن جای خدا را در دنیا گرفته است. «بی بی کروپ» نام شرکتی است در ناکجا آباد با سیستمی کاملاً ماشینی که بدون خطا و اشتباه کار می‌کند؛ سیستمی با کنترل کیفیت عالی. در این انیمیشن، برخی افراد ذاتاً مدیرند و باید داری جایگاه و شرایط ویژه‌ای باشند، افراد دیگر، انسان‌های معمولی هستند که باید بدون داشتن هیچ امکانات خاصی، در چرخه تولید قرار گیرند. این امر حاکی از نگاه مصرف‌گرایانه غربی است که در این انیمیشن به ساختار خلقت نسبت داده شده است.

سیستم حاکم بر این انیمیشن در نگاه مدرن و ماده‌گرای جوامع غربی غرق شده و عقلانیت، خدا و هر چیز ورای ماده را به اقتصاد و ماده تقلیل داده است.

 

بچه‌ها واقعا از کجا می‌آیند!

دقیقاً قبل از به تصویر کشیدن شرکت بی ‌بی کروپ، این سوال توسط «تیم» مطرح می‌شود که بچه‌ها از کجا می‌آیند؟ سوالی که چندین بار تکرار می‌شود و جواب آن، شرکت بی‌بی کروپ است. این انیمیشن کودکان را نسبت به دانستن جواب سوال کنجکاو می‌کند. کودکان هم متوجه واقعی نبودن شرکت بی‌ بی کروپ می‌شوند؛ اما پاسخ این سوال که «بچه‌ها واقعا از کجا می‌آیند!» همچنان در ذهن آن‌ها می‌ماند. سوالی که اگر درست به آن پاسخ داده نشود، نتیجه‌ای جز انحراف و ابتذال نخواهد داشت.

چالش این داستان، سگ‌های کوچک و زیبای شرکت «پاپی‌کو» هستند که محبت بزرگ‌ترها را به خود جلب کرده و باعث کم‌توجهی آن‌ها به بچه‌ها شده‌اند. سگ‌های کوچک و بامزه‌ای که حتی دل کارمندان کوچک شرکت «بی بی کروپ» را می‌برند. در انیمیشن «بچه رئیس» این علاقه تا به آنجاست که مادری با دو فرزند، هنگام رونمایی از سگی جدید در «لاس وگاس» فرزندان خود را به گوشه‌ای رها کرده و با خوشحالی به سمت آن سگ شروع به دویدن می‌کند.

این انیمیشن به حقیقتی دردناک اشاره دارد که خانواده آمریکایی امروزه به آن مبتلا می‌باشد یعنی جایگزینی سگ به جای فرزند و حقیقتی که حتی هالیوود هم به آن اشاره می‌کند.

این انیمیشن نیز مثل «لک‌لک‌ها » به مفهوم خانواده و فرزند توجه ویژه دارد و سعی می‌کند خانواده و فرزند را به شکلی زیبا و دوست‌داشتنی به تصویر بکشد، به شکلی که همه دعواها در این دو انیمیشن بر سر مفهوم خانواده و فرزند می‌باشد. چیزی که خلاف سیاست‌های شرکت‌های هالیوودی مثل «دریم ورکز»، «والت دیزنی» و «پیکسار» و… می‌باشد.

انیمیشن‌هایی مثل زندگی پنهان حیوانات خانگی (the secret life of pets)، موانا (moana) و دلیر (Brave) که بر استقلال، زن‌سالاری، تمرّد و نافرمانی و فرهنگ مبتذل غرب دلالت می‌کردند. به نظر می‌رسد برخی در غرب با توجه به مسئله بحران جمعیت، متوجه مسئله شدند و تغییر موضع داده‌اند.

 

مثلث، قوی‌ترین شکل در طبیعت است

جالب این است که «تیم» در ابتدای فیلم، خانواده خود را به یک مثلث تشبیه می‌کند. پدر، مادر و خودش، بعد توصیفی درباره مثلث می‌کند. او می‌گوید: «عدد سه خیلی عالیه و جالبه، مثلث، قوی‌ترین شکل در طبیعت است» بعد نشان داده می‌شود که این مثلث در برابر انواع بلاها و حوادث مقاومت می‌کند.

مثلث خانواده‌ای تک فرزندی است که کامل است و هیچ نقصی ندارد. اما در پایان داستان یک عضو جدید به خانواده «تیم» اضافه شده و همه اعضای خانواده خوشحال هستند؛ ولی این بار خانواده چهارنفره در یک مثلث بر عکس قرار می‌گیرد. مثلث برعکس نماد جنس مونث و باروری و مهر جهانی است، مثلثی که تیم با کشیدن نوک تیز این مثلث آن را تبدیل به یک قلب می‌کند. همه این نشانه‌ها به مخاطب القا می‌کند که اگرچه زندگی تک‌فرزندی زندگی مطلوبی است، اما فرزندان بیشتر زندگی را شیرین‌تر و لذت بخش‌تر می‌کند.